Ὁ Ἱερός Ναός τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Συκιᾶς, στή Σιθωνία τῆς Χαλκιδικῆς βρίσκεται σέ χαρακτηριστικό ὕψωμα στό κέντρο τοῦ οἰκισμοῦ. Πρόκειται γιά μία τρίκλιτη, λιθόκτιστη, ξυλόστεγη βασιλική πού κτίστηκε σύμφωνα μέ τή μία ἀπό τίς ἐντοιχισμένες κτητορικές μαρμάρινες πλάκες, τό 1819. Δύο χρόνια ἀργότερα, τό 1821, μέρος τοῦ ναοῦ καταστράφηκε ἀπό τήν πυρκαγιά, πού προκάλεσαν οἱ τουρκικές δυνάμεις σέ ἀντίποινα γιά τό Ἐπαναστατικό κίνημα, πού ξέσπασε στήν περιοχή τῆς Χαλκιδικῆς. Μέ χρήματα ὅμως τῶν κατοίκων τοῦ χωριοῦ, ἀλλά καί με τή βοήθεια τῶν ἁγιορειτών μοναχών, ὁ ναός ἐπισκευάστηκε τό 1839. Τό 1854 ὁ ναός ξανακάηκε ἀπό τόν ἀρχιστράτηγο τῆς Μακεδονίας Τσάμη Καρατάσο, ὁ ὁποῖος, ὡστόσο, μετά τήν καταστολή τῆς Ἐπαναστάσεως ἔστειλε τά ἀπαραίτητα χρήματα γιά τήν ἀνοικοδόμησή του τό 1861.
Ὁ ἐσωτερικός ἐξοπλισμός τοῦ ναοῦ περιλαμβάνει φορητές εἰκόνες, βιβλία καί ἐκκλησιαστικά σκεύη. Ἐνδιαφέροντα εἶναι καί τά ἔργα ξυλογλυπτικῆς τοῦ ναοῦ, πού χρονολογούνται κατά τόν 18ο καί 19ο αἰ. (τέμπλο, δεσποτικός θρόνος,ἄμβωνας, προσκυνητάρι, κλπ). Τα περισσότερα ἀπό τά παραπάνω κειμήλια ἀποτελοῦν ἀφιερώσεις κατοίκων τῆς κωμοπόλεως, ἀλλά καί ἁγιορειτῶν μοναχῶν πού ἕλκουν τήν καταγωγή τους ἀπό τή Συκιά. Οἱ πολύ καλές σχέσεις, ἄλλωστε, ἁγιορειτῶν καί κατοίκων τῆς Συκιᾶς, ἐπέβαλε, ἀπό τήν πλευρά τῶν ἀθωνιτῶν, ἠθική καί ὑλική στήριξη στίς δύσκολες στιγμές, μετά τίς ἀλλεπάλληλες καταστροφές τοῦ χωριοῦ κατά τή διάρκεια τῶν ἐπαναστατικῶν κινημάτων τῆς Χαλκιδικῆς. Ἄλλωστε, δέν εἶναι τυχαία ἡ ῥύση τῶν γερόντων τῆς Συκιᾶς, πού σέ κάθε κουβέντα τους έν ξεχνοῦν νά ἀναφέρουν, ὅτι ἡ σκιά καί μόνο τοῦ Ἄθωνα ἀνά τούς αἰῶνες εἶναι εὐλογία γιά τό χωριό τους. Οἱ ἴδιοι ἄλλωστε κάτοικοι τοῦ χωριοῦ καυχῶνται ὅτι ἀπό αὐτή τή σκιά ἡ Συκιά πῆρε καί τό ὄνομά της.
Τά τελευταῖα χρόνια ἐκτελοῦνται ἐργασίες γιά τήν ἀποκατάσταση τοῦ ναοῦ, ἀπό τό Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ & Ἀθλητισμού στά πλαίσια τοῦ ΕΣΠΑ.
Ιερά Λείψανα:
Ἀπό Ἱερά Μονή Θεοτόκου Καλλίπετρας Βέροια:
Ἀπό Ἱερά Πατριαρχική & Σταυροπηγιακή Μονή Παναγίας τῆς Προυσιωτίσσης: